Daar ben ik heel scherp op, tijdens het interviews, bij het schrijven en in de afstemming van het artikel.
Twijfel ik tijdens het gesprek of iets wel geschikt is voor publicatie, dan vraag ik het direct na. Soms blijkt iets té persoonlijk of té kwetsbaar. Zeker bij cliënten of ervaringsdeskundigen maar ook als het interview gaat over bijvoorbeeld beleidsontwikkelingen. Dan laat ik deze informatie achterwege.
Ook tijdens het schrijven weeg ik zorgvuldig af: draagt deze uitspraak echt iets bij aan de hoofdboodschap? Vaak is het antwoord ‘nee’. Dan laat ik het gewoon weg.
Bovendien krijgt de geïnterviewde altijd de conceptversie te lezen. Ook in die fase kunnen we de tekst nog finetunen of bepaalde passages schrappen. Zo zorgen we samen voor een verhaal dat eerlijk is, maar ook veilig voelt om te delen.
Denk ik dat bepaalde gevoelige informatie wél relevant is voor het artikel? Dan leg ik dat nog eens nadrukkelijk voor aan de geïnterviewde. Vaak blijkt het dan tóch geen probleem, als je maar zorgvuldig communiceert.